Een klein, perfect kindje. Onze droom kwam uit, we krijgen een kindje!
Maar even gaan naar de wc, veranderde in een tranenzee.
Een niet te beschrijven zo’n rot gevoel, plotseling veel pijn en veel, heel veel bloed.
Pijn en leegte volgden elkaar op, nee toch, ik ben je toch niet kwijt, voorgoed?
Een sprankje hoop dat het een flinke stolsel was spatte als een zeepbel uiteen. De dokter zei dat de embryo losgelaten was, een embryo – een vruchtje – noemde hij jou, wat klonk dat verschrikkelijk gemeen!!
Lieve jongen of meisje wat was jij welkom in ons midden, wat hebben wij van jou gedroomd.
Maar wij zullen nooit weten wat jij bent. Ik wou dat het niet waar was en slechts gedroomd.
Slechts 7 weken mocht je bij mij zijn. Een leeg gevoel, een groot gemis. Ik voel me niet meer compleet, mij hart die bloed, wat doet het verschrikkelijk veel – pijn-
Er komt een dag dat ik je eindelijk vast kan houden.
Tot die dag in gedachten, want ik zal altijd van je blijven houden.
