Ik heb diverse boeken gelezen die over prematuur geboorte gaan en dan specifiek om grote broer(s) / zus(sen) hierop voor te bereiden / te begeleiden. In deze blog deel ik het derde deel welke gaat over het boek; Ik heb een zusje, maar ik mag alleen naar haar kijken. In dit verhaal gaat het om een tweeling die een zusje heeft gekregen.
Het is een boek uit 1989 met tekeningen van Dick Bruna, volledig in zwart wit, ook de ”echte” foto’s die erin zitten zijn zwart wit en verouderd. Het horizontale boek is daardoor saai om te zien, niet direct uitnodigend. Ondanks de vele lege plaatsen en korte teksten per pagina is het een zeer uitgebreid en volledig boek. Achterin zit ook nog een bijlage waarin nog een keer alles wat er gebruikt wordt en gebeurt met zusje Isabel aan bod komt.
In het boek wordt uitgelegd wat de sonde is, dat de couveuse warm is omdat ze zich nog niet warm kan houden, extra zuurstof omdat longen niet goed werken en ze vaak niet goed zelf kunnen ademen en dat het slangetje niet fijn is en pijn doet. Even verderop dat de zuurstof een hoop lawaai maakt en dat, dat naar voor je oren is. Als er dag en nacht licht aan is in de kamer doet het pijn in de ogen daarom ligt er een doek over de couveuse. Als je piepklein bent en altijd zoveel pijn en lawaai hebt dan is dat niet leuk daarom moet ze veel huilen en zijn ook papa en mama verdrietig.
Verder wordt er beschreven dat papa en mama Isabel verzorgen, ze geven dan een schone luier, gaan haar wassen met een watje, als het iets beter gaat halen ze haar uit de couveuse onder warme doek tegen de borst net als een kangoeroe kindje. ”Ze kruipt helemaal weg en zier er wel tevreden uit, heel lief om te zien”. Ze mogen om de beurt met handje in de couveuse en voelen het piepkleine handje van hun zusje! Nu pas is het echt! Later in het verhaal mag ze ook bij hun op schoot en hangen ze de tekeningen die ze gemaakt hebben op de couveuse. Ze moet nog veel groeien en zelf drinken uit een flesje voor ze mee naar huis mag. Hierna komt de stap van een warmtebedje langs waardoor ze haar nog beter kunnen zien. Tot slot versiering thuis want Isabel komt naar huis, nu is het echt feest!
Hierbij nog enkele fragmenten uit het boek;
Mama ligt in het ziekenhuis en zusje ook, Isabel is veel te vroeg geboren. Isabel kwam drie maanden te vroeg uit mama’s buik. Ze was nog maar heel klein en moest na haar geboorte meteen de couveuse in.
En daar ligt ze dan. De couveuse is een soort glazen kastje, het is het huis waar de baby woont, nu zij nog zo klein is. Het moet er net zo warm zijn als in mama’s buik.
Ze hebben hun zusje al twee keer gezien in de gang naar zaal zitten ramen waardoor zij kunnen kijken. Zij achter glas en Isabel ook weer achter glas. Dat is helemaal niet leuk, want zo kunnen ze haar niet goed zien. Wanneer mogen we nu bij haar vragen ze steeds.
Ze zijn boos en verdrietig omdat ze niet naar binnen mogen Ik heb een zusje maar ik mag haar niet aanraken roepen ze boos!
(Een stuk verderop is dan de dag) Na een paar keer hun handen te wassen en een jas van het ziekenhuis aan te trekken mogen ze naar binnen. Als ze binnen komen horen ze allerlei geluiden die ze op de gang niet hoorde. Allerlei bellen gepiep en gezoem. Als papa de ronden deurtjes openmaakt staan ze er met hun neus bovenop.
