Iets waarvan je tijdens de zwangerschap niet verwacht dat het een mijlpaal word; het aantrekken van het eerste rompertje…!
Als je alles de wereld veel te vroeg trotseert ligt zij verbonden aan slangetjes om de dag door te komen. Al die slangetjes die zitten er niet voor niets. De artsen en verpleegkundige moeten de kleine optimaal kunnen observeren, iedere in en uitademing moeten ze direct kunnen zien zonder dat vrolijk gekleurde boxpakjes hun zicht verminderen. Het zal ook teveel tijd kosten om bij calamiteiten de kleertjes uit te moeten trekken. Koud hebben ze het niet want de couveuse houdt ze lekker warm. Maar wat hadden we het graag anders gezien…
Het is donderdagmiddag ons vaste overlegmoment met de behandelende arts van Jazz, ze vat samen hoe het met ons meisje gaat. Ze doet het super knap en kan al goed haar temperatuur vasthouden. We hadden ook al van de verpleegkundige gehoord en gelezen in haar dagboek dat de temperatuur van de couveuse steeds lager word gezet. Ze gaan het die middag en avond steeds verder afbouwen en de verwachting is dat de temperatuur dan op zijn laagst zal zijn. Nog wel altijd een stuk warmer dan in een gewoon bedje maar het is een prachtige stap.
De verpleegkundige komt met ijswater en appelsap met ijsklontjes binnen. Want wat is het er toch warm, natuurlijk klagen we niet maar wie is er niet een keer onwel geworden tijdens het bezoeken van je kleine kanjer? Het is hoog zomer en de zon schijnt op het raam, de zonwering is defect en de temperatuur in de kamer wordt ook nog warm gestookt. Ik heb te doen met de verpleegkundigen die in deze omstandigheden jassen aan moeten, uren staan weg te smelten en lopen te rennen en te vliegen om voor onze kanjers te zorgen. Trots hebben we het er over dat Jazz het zo goed doet en dat de ondersteuning van haar temperatuur steeds minder nodig is. De verpleegkundige geeft aan dat Jazz waarschijnlijk morgen na de zorg een hemdje of rompertje aan zal mogen. Ze vertelt dat we dus kunnen gaan shoppen zodat we het vanavond bij het bezoek mee kunnen brengen. Dan vult ze de gazen en luiers in haar couveuse lade en ziet ze al een hemdje en rompertje liggen. Ze moet lachen en zegt dat ze steeds vergeet hoeveel ouders meedenken, vooruit denken en naar iedere mijlpaal toe leven. Ik geef aan dat haar collega eerder die week al had verteld dat ze binnenkort wat aan mag. Ik heb van mijn zus, tante en moeder kleertjes gekregen omdat ik zelf nog te ziek ben om te shoppen. Ik was heel blij met de kleertjes die ik kreeg want natuurlijk had ik die niet in huis gehaald van te voren… Nu ik er over nadenk is het eigenlijk helemaal niet leuk dat ik niet zelf wat heb kunnen uitzoeken. Het eerste pakje is toch speciaal. Maar aan de andere kant ben ik vooral dankbaar dat we die mijlpaal kunnen gaan halen.
De dag erna vertrekt net de mama van Jazz haar buurmeisje. Ze glundert en verteld dat de kleine een romper aan heeft. Ondertussen ben ik druk met de routine bezig; sieraden af – mijn handen wassen – desinfecteren – kijken door het venster naar Jazz – controle lijst en haar dagboek lezen. Alles ziet er gunstig uit en dus mag ze haar eerste rompertje aan.
JA!!! Onze dochter DRAAGT KLEDING!
Wat een mijlpaal en ondanks dat het mini rompertje toch te ruim is, lijkt ze gelijk een stuk groter.
Wat was het nog te groot voor je en moet je nu eens zien hoe knap je bezig bent. Van maat 40 waar je nog in verzoop naar nu met 11 maanden maat 80…
