Ik heb diverse boeken gelezen die over prematuur geboorte gaan en dan specifiek om grote broer(s) / zus(sen) hierop voor te bereiden / te begeleiden. In deze blog deel ik het tweede deel welke gaat over het boek; Mijn broertje is te klein welke geschreven is door Aisha Meel.
Het is een klein boek vergelijkbaar met het formaat van de boekenreeks van nijntje. Ik vindt het mooie tekeningen, ze zijn fijn om naar te kijken. Het boek is uit de regenboogreeks (verhalen over gods troost voor de allerkleinsten). Hij is uit het jaar 2020, het minpunt van dit boek is wat mij betreft het abrupte einde. Voor mijn gevoel is het boek nog niet af. In het boek wordt omschreven dat de baby te vroeg komt waardoor grote zus naar oma gaat daar gaan ze o.a. samen bidden, dat ze goed voor mama en de baby gaan zorgen. Even later laat papa een foto zien van Thimo. ”Thimo lijkt wel verstopt, er zitten vreemde slangentjes om hem heen. Het ziet er een beetje eng uit”. Hierna volgt een korte duidelijke uitleg over het bedje, de couveuse, eten door het slangetje, medicijnen om beter te worden, en dat hij moet groeien. Papa zegt dat het geen pijn doet maar misschien wel een beetje kriebelt. Met dat stukje heb ik persoonlijk wel wat moeite, er mag wat mij betreft gewoon eerlijk in staan dat het niet leuk is maar wel nodig is voor Thimo om beter te worden. Hieronder enkele fragmenten uit het boek om zelf te bepalen of de sfeer en schrijfstijl je aanspreekt. De volgende dag heeft mama pijn in haar buik, mama beld papa, je moet snel komen, ik denk dat de baby al komt. JA! roep ik maar dan zie ik een traan op mama’s wang, ze huilt. het is veel te vroeg zegt mama tegen papa door te telefoon. Thimo is veel te vroeg uit mama’s buik gekomen. Daarom is hij heel klein. Nog kleiner dan mijn nieuwe pop. De dokters moeten eerst nog een tijdje voor Thimo zorgen, daarna mag ik pas naar Thimo toe. Ik houd nog steeds heel veel van jou zegt papa, ook als ik bij Thimo ben. Mama en ik missen jou ook. Maar God is bij jou en oma en God is ook bij ons en Thimo. Hij zorgt voor ons allemaal. Ik blijf een heleboel nachtjes bij oma. Iedere dag komen papa en mama even langs. We weten niet hoe het verder met Thimo gaat. Dat is best spannend. Daarom bidden we veel. We weten dat God altijd luistert. Hij is bij ons ook als er verdrietige dingen gebeuren. God weet wat het beste is en daarom komt het altijd goed.
Hiermee eindigt het verhaal, vrij abrupt, andere verhalen eindigen doorgaans met thuiskomst maar wellicht wordt dit juist wel prettiger ervaren gezien de onzekerheid.
