Verlies door de ogen van oma

      Geen reacties op Verlies door de ogen van oma

” En ook al oma?”, werd mij gevraagd vandaag. En snel moest ik beslissen, lach ik wat en zeg maar ”Nee…” Of vertel ik het droevige verhaal.

Hoe ik twee keer oma werd, van twee meisjes wonderschoon. Maar helaas zij kwamen te vroeg. Nu zie ik ze alleen als ik mijn ogen sluit of droom. Nooit zullen ze mij oma noemen. Nooit hun handjes in de mijne voelen. Nooit geen kusje op mijn wang, niet weten hoe ik naar ze verlang.

Nee mijn meisjes liggen uitgestrooid. Liefdevol op het veld uit moeders schoot.

Dus ik slik maar en zeg ” Nee”. Want ik ben wel oma, maar zonder roem. Dus hoor ik geduldig aan, hoe geweldig het is om oma te zijn. En ben blij, dat ik verdrietig verder kan gaan. Maar in mijn hart blijven ze altijd bestaan.

Door Oma Cora, geschreven voor haar kleinkinderen die ze nog elke dag zo ontzettend moet missen.

♥ Kleindochter A * 23-03-2015 *

♥ Kleindochter A * 31-10-2016 *

Gepubliceerd op WereldPrematurendag

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *